Pełna treść dostępna jest wyłącznie dla zalogowanych
Nie masz konta? Zarejestruj się!
Pełna treść dostępna jest wyłącznie dla zalogowanych
Nie masz konta? Zarejestruj się!
Rana - częsty problem chirurgiczny w gabinecie pediatrycznym.
00:00:33
Szanowni Państwo, Jestem niezwykle zaszczycony, że mogę z państwem uczestniczyć dzisiaj w tym spotkaniu w ramach Platformy Pediatria Plus to niezwykle ważne przedsięwzięcie, bo kiedy nie możemy się spotykać osobiście, tylko taka forma pozwoli nam na wymianę naszych doświadczeń klinicznych. Jako chirurg dziecięcy chciałbym dzisiaj powiedzieć państwu coś.
00:01:02
Coś innego nowego na temat postępowania.
00:01:07
Dzieci ze zmianami skórnymi.
00:01:10
Przepraszam wybór tematu. Uważam za bardzo uzasadniony. Nic tak nas nie łączy jak problemy, które spotykają pediatrzy i chirurg dziecięcy w swojej praktyce klinicznej.
00:01:24
A przecież razem skórne, no myślę, że.
00:01:29
Każdy z Państwa, który dzisiaj siedzi przed ekranem komputerowym, miał do czynienie z dzieckiem, który doznał rany skórnej i której sytuacji Państwo byliście, gdy z nią szczeni do podjęcia decyzji, co zrobić z takim pacjentem?
00:01:46
To nie jest temat ważny, tylko dla chirurgów dziecięcych.
00:01:49
Bo przecież rany to bardzo częsty problem kliniczny.
00:01:55
A można powiedzieć najczęstsza przyczyna Chirurgiczna Porad Leczniczych u pediatrów i lekarzy rodzinnych. I właśnie dlatego chciałbym przedyskutować z państwem dzisiaj to zagadnienie.
00:02:07
By móc wzbogacić państwa o pewne nowe elementy, pewne nowe obszary, które są korzystne dla naszych pacjentów by państwa.
00:02:22
Wiedza jaki praktyka kliniczna pozwalała na pomocną udzielenie pomocy jak największej liczbie pacjentów w sposób jak najbardziej przyjazny temu oczywiście ranę u dzieci to jest temat, którym.
00:02:39
Decyzja jesień dziś podjęte, szybko tu nie ma czasu na odroczenie na ponowną wizytę. Decyzja musi być podjęta w trybie pilnym albo ostro drużynowym, czyli tak zwanym ostro dużo robią, czyli kierujecie Państwa pilnie do oddziału czy do poradni chirurgii dziecięcej zaopatrzenie ramy? Tak to jest znak zapytania. Jakiś sposób taką ramę zaopatrzyć, by efekt ostateczny takiego leczenie był najlepszy?
00:03:12
O tym będzie dzisiaj wykład.
00:03:17
Oczywiście przygotowujemy się do tego wykładu.
00:03:22
Bezdyskusyjnie zasługuje ten temat na mówienie, ale.
00:03:28
Przejrzałem wszystkie podręczniki pediatrii i chirurgii dziecięcej opublikowane w ostatniej dekadzie.
00:03:35
Zgadzało się, proszę państwa, że ten temat nikt się nie jest to materialny.
00:03:40
Stare podręczniki, w których to zagadnienie jest ruszane, nawet dedykowane tylko i wyłącznie tym zagadnieniu. Ale tak naprawdę szkolący się pediatra czy szkołą coś jest jakaś rodzinny? Nie ma możliwości uzyskania.
00:03:56
Czy zdobycia wiedzy na temat postępowania z dzieckiem?
00:04:01
Ze realną skórną.
00:04:05
Nieoczywistych podręcznikach i dlatego wydaje mi się, że ta inicjatywa dyskusji na temat ram jest niezwykle ważna i warta.
00:04:16
Prezentacji w ramach takiej platformy.
00:04:23
Temat nadrzędny, ale jak każdy pediatra czy każdy lekarz zajmujący się leczeniem dzieci, musi pamiętać, że oczywiście, że jesteśmy w tym trójkącie dziecko, lekarz, rodzice to nie dziecko podejmuje decyzji na temat sposobu zaopatrzenie rany tylko rodzice.
00:04:40
I dlatego.
00:04:42
Tu niezwykle ważny jest konieczność podjęcia pilnej i trafnej decyzji, która nie będzie tylko korzystne dla naszego małego pacjenta, ale która także usatysfakcjonuje rodziców, bo o niej oceniają nasz sposób postępowania.
00:04:59
I nasz tryb działania, który musi zakończyć się.
00:05:06
Pozytywne wyniki i oczywiście podkreślam to, co już powiedziałem rany skóry to ostry problem medyczny, w którym decyzje muszą być budowane szybko i w momencie spotkania jest takim pacjentem.
00:05:22
To hasło, które będę powtarzał wielokrotnie w czasie mojej prezentacji. Postępowanie przyjazne dziecku jako pediatrzy i lekarze rodzinni mających w tych myśli małymi pacjentami na pewno państwo wiecie, że każdy kontakt z lekarzem, wejście do gabinetu lekarskiego nie jest dla tych naszych małych pacjentów.
00:05:46
Eee momentem często dzieci się boją to co obce biało fartuch.
00:05:53
To jest nieprzyjazne. Jak zrobić to?
00:05:58
Gdyby zaopatrzyć ranę bez lęku, bólu niepokoju, oczywiście ból możemy ograniczyć do minimum.
00:06:07
Ale jak zrobić to bez lęku i niepokoju? Koniec zwykle trudne zadanie, a nawet powiedziałbym często niemożliwe.
00:06:17
Teraz jak powstaje pytanie?
00:06:20
Jak możemy zrobić to najlepiej?
00:06:24
Aby małemu pacjentowi zapewnić przyjazne postępowanie.
00:06:29
Myślę, że mam kilka rozwiązań, które pozwolą, gdyby zbliżyć ją do takiego idealnego sposobu postępowania, choć oczywiście nigdy nie będzie ono tak całkowicie.
00:06:46
To jest kolejny hasło, które będę powtarzał w czasie swojego w czasie swojego wystąpienia. Postępowanie w ranach u dzieci różni się zasadniczo od postępowania osób dorosłych. To chyba państwo czy mieć i wiecie, zajmujemy się szczególnym pacjentem.
00:07:03
Który nas się często boi, który nam często nie ufa.
00:07:08
I jest bardzo niepokojące, to jest przykład.
00:07:15
Małej rany, którą zawsze prezentuje i określam jako koszmar albo przekleństwo chirurga dziecięcego. Mały chłopiec z małą raną, która ilustruje, jak różne jest postępowanie osób dorosłych.
00:07:34
I u dzieci.
00:07:35
Gdyby to była osoba dorosła, nie mielibyśmy wątpliwości, jeśli by założyć 2 szwy znieczuleniem miejscowym.
00:07:42
I bezdyskusyjnie taki pacjent zaakceptuje nasz sposób postępowania. Nie będzie miał żadnego żalu ani pretensji czy taki mały chłopiec zaakceptuje nasz sposób postępowania? Z pewnością wie, a teraz czy taki sposób postępowania jest akceptują jej rudzicy?
00:08:03
Gdybyśmy teraz przeprowadzili ankietę wśród wszystkich pediatrów i lekarzy rodzinnych, którzy siedzą przed komputerem i dyskutują co zrobić z takim małym pacjentem, myślę, że odpowiedzi byłyby różne. No bo cóż, mamy do wyboru.
00:08:17
Nie robić i nic zostawić to do samoistnego zagojenia. No oczywiście pozostanie wtedy blizna.
00:08:26
No cóż, doznali wielka szeroka. Wszyscy chłopcy mają jakieś blizny. Możemy to zaakceptować. No ale mogą nie jest jak to zaakceptować to rodzice.
00:08:37
A gdyby to?
00:08:37
Była dziewczynka. Na pewno rodzice, by pragnęli by lekarz, do którego się zwrócili się z prośbą o pomoc, co już zrobił. No cóż, my możemy zaproponować takimi badania pacjentowi. Ta.
00:08:49
Zabieg założenia myślę, że 2 3 słów.
00:08:54
Ale jak to zrobić?
00:08:57
No przecież ma łopate, dwuletni głowa.
00:09:01
Możemy to zrobić w znieczuleniu miejscowym. Gre daje się to najwłaściwsze rozwiązanie, znieczulenie. Mieć stopy to wkłucie igły.
00:09:10
Założenie 2 słów, Wkłucie 2 igieł.
00:09:18
Jak pacjent musi leżeć nieruchomo, żeby założyć wtedy te 2 igły. No i oczywiście tu jest problem, no na końcu naszych możliwości terapeutycznych leży znieczulenie ogólne, ale to założenie 2 słów no trudne jest.
