W stanach nagłych, w których każda chwila zwłoki może wywołać niepowetowaną szkodę, konieczna jest jak najszybsza reakcja ze strony służby zdrowia. Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych nakłada obowiązek podjęcia w takich przypadkach działań w sposób niezwłoczny[1].
Międzyszpitalny transport dzieci w stanie zagrożenia życia
W sytuacji gdy świadczenia opieki zdrowotnej w stanie nagłym są udzielane przez świadczeniodawcę, który nie zawarł umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczeniobiorca ma prawo do tych świadczeń, jednakże w niezbędnym zakresie[2]. W razie braku możliwości udzielania świadczeń opieki zdrowotnej określonych w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z przyczyn leżących po stronie świadczeniodawcy, a także w związku z wystąpieniem siły wyższej, świadczeniodawca ma obowiązek zapewnić, w przypadkach zagrażających życiu czy zdrowiu, udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej przez innego świadczeniodawcę[3]. A zatem, świadczeniodawca, który w stanach nagłych nie może zapewnić swojemu małemu pacjentowi odpowiedniego leczenia na oddziale prowadzonego przez siebie szpitala, powinien zapewnić mu udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej przez innego świadczeniodawcę, stosownie do stanu, w jakim znajduje się dziecko.
Jeśli dziecko pozostaje w stanie zagrożenia życia, transport do innego szpitala zleca szpital, w którym pacjent przebywa. Również na szpitalu wysyłającym do innej placówki ciąży odpowiedzialność za realizację tego zlecenia. Zgodnie z ustawą, w razie konieczności szpital, w którym znajduje się SOR, centrum urazowe lub jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego, zapewnia niezwłoczny transport sanitarny dziecka w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w odpowiednim zakresie (np. do sąsiedniego szpitala z odpowiednim oddziałem)[4].
Należy podkreślić, iż przepisy nie warunkują udzielania świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom od sposobu przetransportowania, czy inaczej mówiąc, od dostarczenia przez zespół ratownictwa medycznego. Osoby takie, owszem, mogą być przetransportowane przez zespół ratownictwa medycznego, ale także mogą zgłosić się same, czy raczej być przywiezione przez rodziców bądź opiekunów. Droga dotarcia do szpitalnego oddziału ratunkowego, centrum urazowego czy jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego pozostaje zatem bez znaczenia wobec obowiązku udzielenia świadczeń opieki zdrowotnej.
Oczywiste jest, iż w przypadku, gdy pacjent nie jest w stanie sam dotrzeć do miejsca udzielania świadczeń, może wezwać zespół ratownictwa medycznego. W każdym przypadku zagrożenia życia pacjent ma prawo do skorzystania z pomocy, a subiektywne wątpliwości rodziców, czy stan dziecka jest, czy nie jest stanem zagrożenia, nie powinny być przyczyną opóźnienia bądź rezygnacji z wezwania zespołu wyjazdowego. Decyzję w tym zakresie, po przeprowadzeniu wywiadu dotyczącego zgłoszonych u dziecka dolegliwości, podejmuje dy...
